Ruim 1,5 jaar geleden, om precies te zijn op 3 januari 2017, werden mijn lief Mervyn en ik aangereden door een automobiliste die het rode stoplicht blijkbaar had gemist. Een harde klap volgde in de flank van mijn portier. Vanaf dat moment kwamen alle ballen die ik al zo lang in de lucht had weten te houden, op de grond terecht…

Ik kon niet meer stoppen met huilen, niet na één dag, niet na een week en helaas ook niet na 2 weken… En dat had niet alleen meer met het ongeval te maken, er was helaas meer aan de hand. Het lukte me namelijk ook niet meer om iets simpels te doen zoals de boterhammen van de kinderen smeren. Mijn geheugen, tja die leek ik niet meer te hebben want ik kon niets onthouden en niet op woorden komen. Ik kon van de één op andere dag werkelijk helemaal niets meer! En dat was echt doodeng!

Maar toegeven dat ik een burn-out had? Nee joh! Want ik was toch altijd met alles ‘in control’? Ja ik gaf toe dat ik misschien een beetje overspannen was maar met een paar weken rust zou dat echt zo voorbij zijn. En na een gesprek met de bedrijfsarts ging ik dan ook weer een paar uurtjes aan de slag want het was goed om ‘feeling’ te blijven houden met het werk. Had ik al verteld dat ik eventmanager was bij de Efteling? Een geweldig leuke job die ik al 10 jaar met heel veel passie deed. Met heel veel lieve collega’s en in mijn ogen bij het mooiste bedrijf van Nederland.

Terug naar de paar uurtjes werken, dat werd een groot drama. Want elke keer wanneer ook maar iemand mijn richting op keek, kon ik de tranenstroom niet tegenhouden. Ik heb in die weken volgens mij meer gehuild dan in al de jaren ervoor. En dus moest ik eindelijk toegeven dat zelfs een paar uur werken mij niet meer lukte en ik toch echt wel een burn-out had.

Natuurlijk was ik bekend met de term burn-out, daar is in deze tijd geen ontkomen meer aan. Maar ik kende behalve vermoeidheid de verdere kenmerken en symptomen niet. Daarom deel ik graag met jullie waar ik zoal last van had:

1. Zeer emotioneel. Huilen, huilen, huilen… om alles en niets eigenlijk.
2. Ontzettend vermoeid. En dan heb ik het niet over vermoeidheid zoals je die voelt na een avondje stappen. Dit is echt van een andere categorie. Want na een goede nacht slaap voel je je nog steeds uitgeput bij het wakker worden. En dan moet de dag nog beginnen.
3. Vergeetachtig. Mijn geheugen was een zeef en ik kon niet meer op woorden komen. De naam van mijn nichtje kon ik me niet herinneren en je hoefde me niet zonder lijstje naar de supermarkt te sturen want dan kwam ik echt zonder iets thuis.
4. Concentratiestoornis. Waar ik normaal heel veel ballen tegelijk hoog kon houden was nu 1 opdracht al een opgave. En zelfs daarin maakte ik al heel veel fouten terwijl ik normaal een enorme perfectionist ben.
5. Vatbaarder voor ziektes. Het jaar voor mijn burn-out was ik aan de lopende band verkouden, had ik verschillende koortslip virussen en oogontstekingen. Mijn lijf gaf duidelijke signalen dat ik het rustiger aan moest doen, die ik structureer negeerde.
6. Uit balans. Ik voelde me letterlijk en figuurlijk uit balans. Ik moest me de eerste periode met regelmaat ergens aan vasthouden omdat ik anders om zou vallen
7. Prikkelgevoelig. Wanneer je een burn-out hebt, komt alles veel intenser binnen. Waarom draaien ze muziek in de supermarkt? Drukte kon ik totaal niet hebben, dat ging ik ook ontwijken. Ik ben in die eerste weken met Mervyn een uurtje naar Ikea geweest en daarna kon je werkelijk opvegen.
8. Overdreven reageren. Ik kon niets meer in perspectief zien. Elke opdracht zag ik als enorme opgave en ik was zeer snel geïrriteerd. Ik herkende mijzelf niet terug in deze reacties en voelde me daar met name naar de kinderen heel schuldig over.
9. Depressieve gevoelens. Ik kon maar niet geloven dat mij dit overkwam en heb lang gedacht dat ik iets anders mankeerde zoals bijvoorbeeld een hersentumor omdat m’n hoofd het niet meer ‘deed’. Toen ik bloedonderzoek heb laten verrichten kon ik niet anders dan me erbij neerleggen…

Veel mensen hebben ook last van slapeloosheid en lichamelijke pijnen als hoofd- of spierpijn. Omdat ik hier zelf geen last van heb gehad kan ik er niet uit eigen ervaring over vertellen. Ook is het mogelijk dat je sociale contacten uit de weg gaat en je steeds meer isoleert of naar bepaalde middelen grijpt om de stress of vermoeidheid zo te doen stoppen. Ook hier heb ik geen ervaring in, maar ik wil het zeker wel benoemen als mogelijke symptomen.

Ondanks dat het me ruim een jaar gekost heeft om van de burn-out te herstellen en het een vreselijk gevecht is geweest, kan ik toch zeggen dat dit uiteindelijk het beste is wat mij is overkomen. In een volgend blog vertel ik je waarom!